moments Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ: δυο λέξεις μοναχά....

Ποιος είναι ο δυνατός..

Ποιός είναι ο δυνατός;

ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.

- Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του.
Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους. Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή, μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.
Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές. Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:
- Γεια σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου! ...................................................................................... «Πρόσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σέρνεσαι, να ματώνεις.
Ωραία! Δε χάλασε ο κόσμος.

Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους.
Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς.
Τ' αγάλματα μόνο δε λυγάνε».

Είναι δυνάμεις που φαίνονται κακές, αλλά στην πραγματικότητα σου διδάσκουν πως να εκπληρώσεις τον Προσωπικό Μύθο σου.
Προετοιμάζουν το πνεύμα και τη θέλησή σου, γιατί πάνω σ' αυτό τον πλανήτη υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια : όποιος κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, όταν επιδιώξεις κάτι, σημαίνει ότι η επιθυμία σου πηγάζει από την Ψυχή του Κόσμου.
Είναι η αποστολή σου πάνω στη Γη.

Paulo Coelho

"Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν.
Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επεδή την ώρα που τα λες, οι λέξεις μειώνουν τη σημασία τους -οι λέξεις συρρικνώνουν και δίνουν μια καθημερινή, συνηθισμένη διάσταση σε νοήματα που όταν τα είχες στο μυαλό σου περιλάμβαναν τα πάντα..."

Stephen King

"Η αγάπη και η καλοσύνη δεν χειραγωγεί κανέναν και δεν επιβάλλεται σε κανέναν, γιατί η αγάπη και η ελευθερία δεν μπορούν να επιβληθούν, δεν μπορούν να χειραγωγηθούν, δεν μπορούν να καθοδηγηθούν, δεν υπάρχουν οδηγητές, ούτε διαφωτιστές, ούτε πρώτοι και δεύτεροι στην αγάπη και στην ελευθερία, η αγάπη στηρίζεται μόνο στην πίστη και στην ελπίδα αυτών που την έχουν στην ψυχή τους ότι μια μέρα αυτή τους η αγάπη θα βρει ανταπόκριση από τους άλλους, ότι μια μέρα αυτή τους η αγάπη θα τους "κατακτήσει" με τη δική τους θέληση."

"Το Πνεύμα" του Αθανάσιου-Μιλτιάδη Β. Κόκκινου

"Τι θα πει ευτυχία?
Να ζεις όλες τις δυστυχίες.
Τι θα πει φως?
Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.

Είμαστε ένα γράμμα ταπεινό, μια συλλαβή, μια λέξη από τη γιγάντια Οδύσσεια.

Είμαστε βυθισμένοι σ'ένα γιγάντιο τραγούδι και λάμπουμε όπως λάμπουν τα ταπεινά χοχλάδια όσο είναι βυθισμένα στη θάλασσα.

Ποιο είναι το χρέος μας?
Ν' ανασηκώσουμε το κεφάλι από το κείμενο, μια στιγμή, όσο αντέχουν τα σπλάχνα μας, και ν'αναπνεύσουμε το υπερπόντιο τραγούδι.
Να σμίξουμε τις περιπέτειες, να δώσουμε νόημα στο ταξίδι, να παλεύουμε ακατάλυτα με τους ανθρώπους, με τους θεούς και με τα ζώα, κι αργά, υπομονετικά, να μολώνουμε μέσα στα φρένα μας, μελούδι από το μελούδι μας, την Ιθάκη..."

Από την Ασκητική του Καζαντζάκη

moments Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

3.22.2012

δυο λέξεις μοναχά....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου