Η ζωή περνά..

Η ζωή περνά και χάνεται...

κι αφήνει πίσω στιγμές-σκηνές

..εικόνες που περνούν μπροστά σου

σε flash-back...

Επιλέγεις ασυνείδητα τις καλές, τις όμορφες...

...για να μπορείς να αντέχεις.

Κι άλλοτε πάλι επιλέγεις συνειδητά πλέον

τις όχι και τόσο όμορφες..

αλλά εκείνες που κλήθηκες να πολεμήσεις..

να πονέσεις..να ματώσεις...

για να μπορείς να συνεχίσεις.

Είναι και το γκρίζο μέσα στα χρώματα...

και οι πληγές για τους ανθρώπους είναι...

μην δειλιάζεις....

«Το πιο μικρό καλό, πιάνει μεγάλο τόπο.»

Και τα άστρα από εδώ φαντάζουν σαν μικρές φωτεινές κουκίδες. 

Και όλες μαζί σχηματίζουν μια πανδαισία αστραφτερών πετραδιών 

στον μαύρο βελούδινο ωκεανό του μαγευτικού σύμπαντος. 

Μην απογοητεύεσαι, μην φοβάσαι, μην δειλιάζεις.... 


Δεν υπάρχει καλύτερο ξόρκι από το χαμόγελο. 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από την αγάπη. 

Δεν υπάρχει ισχυρότερο εργαλείο από την πίστη. 

Δεν υπάρχει πιο αληθινή προσμονή από το όνειρο.

Και δεν υπάρχει άλλη ελπίδα ανώτερη, από τη βούληση που βγαίνει απ΄την καρδιά 

...αβίαστα.

Πρωτομαγιά

Πρωτομαγιά

Μέρα τη μέρα που περνά η άνοιξη στολίζεται
αλείφεται αρώματα κι όλη την ώρα λούζεται
φορά πολύχρωμο πουκάμισο, γαρίφαλο στ'αφτί
στολίδια πλουμιστά και φούστα κλαρωτή

Με αγριολούλουδα πλέκει γιορτινό στεφάνι
ανοίγει το παράθυρο, βγαίνει στο μεϊντάνι
στρώνει στη σάλα σεμεδάκια, αύριο είναι γιορτή
την κόρη της προσμένει που'χει χρόνο να τη δει

Φάνηκε η πρωτομαγιά με μουσικές και με βιολιά
κρατά τον έρωτα αγκαλιά, μοσχοβολά σαν πασχαλιά

Φλόγες ανάβει και φωτιές, προσάνεμα έχει τις καρδιές
καίει στην πυρά τ'αγόρια και τις παρθένες κοπελιές

Μάη μου, πρωτομάη μου, στον κήπο μου ανθίζεις
σε' μένα δίνεις λούλουδα κι αλλού φιλιά χαρίζεις

Μάη μου, πρωτομάη μου, φεύγεις δε με λυπάσαι
εγώ μια κόρη αγαπώ μα συ αλλού κοιμάσαι