Στη διαδρομή...

Πέρα από το αδύνατο, υπάρχει ένας δρόμος...
Υπάρχει η ελπίδα για ζωή και η δύναμη για αλήθεια.
Η ομορφιά του απλού και το ξεγύμνωμα του ψεύτικου.
Γλυκές στιγμές υφαίνονται από όνειρα γεμάτα φως, αγάπη και έρωτα.
Ζωντανεύουν οι εικόνες του μυαλού και δυναμώνουν οι μουσικές του κόσμου.

Μελωδίες που συντροφεύουν τη μοναξιά, που γλυκαίνουν τη θλίψη, που διώχνουν τη συννεφιά.
Φωνές και γέλια, και χαρές, κι ψιθυρίσματα, και τραγούδια, και βλέμματα, και υποσχέσεις, και λόγια ανείπωτα κι αχρείαστα, και αγκαλιές αέναες, και δάκρυα λυτρωτικά, και θλίψη μεταβατική, και πόνος που συντροφικά αποδυναμώνεται.

Και κάπου στον ορίζοντα, τα χρώματα της ίριδας, φωτίζουν το αύριο που ξημερώνει.
Σε τι δίνουμε σημασία αλήθεια;...
Και είναι όντως αυτό που μετράει,
ή μήπως κάπου στη διαδρομή χάνουμε την ουσία;...

Όμορφη μέρα

Μες΄ τη δροσιά σου

Χαμογελούν τα λόγια μου

Η αγάπη παίρνει τα τραγούδια

Όμορφη μέρα

Μες΄ τη δροσιά σου

Ξεχάστηκα...

Η ζωή περνά..

Η ζωή περνά και χάνεται...

κι αφήνει πίσω στιγμές-σκηνές

..εικόνες που περνούν μπροστά σου

σε flash-back...

Επιλέγεις ασυνείδητα τις καλές, τις όμορφες...

...για να μπορείς να αντέχεις.

Κι άλλοτε πάλι επιλέγεις συνειδητά πλέον

τις όχι και τόσο όμορφες..

αλλά εκείνες που κλήθηκες να πολεμήσεις..

να πονέσεις..να ματώσεις...

για να μπορείς να συνεχίσεις.

Είναι και το γκρίζο μέσα στα χρώματα...

και οι πληγές για τους ανθρώπους είναι...

μην δειλιάζεις....

«Το πιο μικρό καλό, πιάνει μεγάλο τόπο.»

Και τα άστρα από εδώ φαντάζουν σαν μικρές φωτεινές κουκίδες. 

Και όλες μαζί σχηματίζουν μια πανδαισία αστραφτερών πετραδιών 

στον μαύρο βελούδινο ωκεανό του μαγευτικού σύμπαντος. 

Μην απογοητεύεσαι, μην φοβάσαι, μην δειλιάζεις.... 


Δεν υπάρχει καλύτερο ξόρκι από το χαμόγελο. 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από την αγάπη. 

Δεν υπάρχει ισχυρότερο εργαλείο από την πίστη. 

Δεν υπάρχει πιο αληθινή προσμονή από το όνειρο.

Και δεν υπάρχει άλλη ελπίδα ανώτερη, από τη βούληση που βγαίνει απ΄την καρδιά 

...αβίαστα.

Πρωτομαγιά

Πρωτομαγιά

Μέρα τη μέρα που περνά η άνοιξη στολίζεται
αλείφεται αρώματα κι όλη την ώρα λούζεται
φορά πολύχρωμο πουκάμισο, γαρίφαλο στ'αφτί
στολίδια πλουμιστά και φούστα κλαρωτή

Με αγριολούλουδα πλέκει γιορτινό στεφάνι
ανοίγει το παράθυρο, βγαίνει στο μεϊντάνι
στρώνει στη σάλα σεμεδάκια, αύριο είναι γιορτή
την κόρη της προσμένει που'χει χρόνο να τη δει

Φάνηκε η πρωτομαγιά με μουσικές και με βιολιά
κρατά τον έρωτα αγκαλιά, μοσχοβολά σαν πασχαλιά

Φλόγες ανάβει και φωτιές, προσάνεμα έχει τις καρδιές
καίει στην πυρά τ'αγόρια και τις παρθένες κοπελιές

Μάη μου, πρωτομάη μου, στον κήπο μου ανθίζεις
σε' μένα δίνεις λούλουδα κι αλλού φιλιά χαρίζεις

Μάη μου, πρωτομάη μου, φεύγεις δε με λυπάσαι
εγώ μια κόρη αγαπώ μα συ αλλού κοιμάσαι

"Μια ιστορία αγάπης"

"...Παντού υπήρχαν αναμνήσεις πολύ νωπές, που ξεπετάγονταν σαν κρίνοι και μ' αρρώσταιναν.
Παντού αυτές οι αναμνήσεις χαλούσαν καθετί το καινούριο που ήθελα να γευτώ.
'Ετσι ήταν εδώ, έτσι με φιλούσε και τα λόγια της μου ξανάρχονταν στο μυαλό
στάζοντας γλυκά σαν το μέλι από την κερήθρα.
"Κι ωστόσο, ανάμεσα σ' αυτό που ήθελα και σ' αυτό που έκανα εκείνη τη στιγμή υπήρχε το χάος μιας νύχτας.
Μα ζητούσα κι αυτό το είδος του πόνου. Την οδύνη της απουσίας της,
όπου η μνήμη γινόταν πανίσχυρη κι επεξεργαζόταν με το δικό της τρόπο τα περασμένα.
Γιατί έχει κι η μνήμη μας τις απαιτήσεις της.
Θέλει κι αυτή να ζει και μας ζητά την απουσία, σαν μια άδεια κάμαρα
όπου θα στηθεί ελεύθερα το ονειρικό σκηνικό της".

_Βασίλης Βασιλικός_

"Μια ιστορία αγάπης"

Θα είμαι εκεί ...

Θα είμαι εκεί

στις πιο κρυφές διαδρομές σου...θα είμαι εκεί

..μικρές ρωγμές απ'τις στιγμές σου,θα είμαι εκεί

Στην καθημερινότητα σου σκόνη απ'τα αστέρια στα μαλλιά σου...θα είμαι εκεί

Και ας λες πως θες να μ'αποφύγεις

στα αδιέξοδα που καταλήγεις...θα είμαι εκεί

Θα είμαι εκεί

αόρατος δεν θα με βλέπεις...θα είμαι εκεί

Θα είμαι εκεί

στα ασήμαντα που παραβλέπεις...θα είμαι εκεί

Θα σ'αγκαλιάζω δίχως χέρια

φεγγάρι μεσ΄τα μεσημέρια...θα είμαι εκεί

Mεσ'της καρδούλας σου τους χτύπους...θα είμαι εκεί

Στα τόσα έξοδα του μήνα

λιμάνι μέσα στη ρουτίνα...θα είμαι εκεί